(դե իհարկե դո՛ւ ես փչում ծուխն այդ երկնքից վար, էլ ուրիշ ո՞վ)
Ծուխն իջնում է
ապրես
քուլա-քուլա
ու մտնում ծխնելույզը հորիզոնում
(պատշգամբից երեւացող գործարանի)
դրանք քո՛ շրթունքներն են
էլ ուրիշ ո՞ւմ
զբաղված ծխախոտով անվերջորեն
քո՛ կոպերն են ծածկված աստղափոշով
բազմապատկված փայլով անքնության
տեսնում եմ մերկ կուրծքդ – իսկ դու
մինչ ծնկներդ խրված Աստծո մեջ
քո ձեռքերն են – էլ ո՞ւմ
բարակ-երկար
լուսավոր երակներով` անսպասելի
ձանձրույթից գծում ու ջնջում
վայրենի զիգզագը կայծակների
– իսկ լեզո՞ւդ… ա՛յն ինչո՞վ է զբաղված… հը՞
ես հարցնում եմ ճանճից պատուհանիս
որ sex-ից հետո արդեն երկար
իր աչքի ինքնաբավ ոսպնյակը
zoom է արել ու անշարժ պահել
բացակա
բայց կոնկրետ մի բանի վրա
Eurica
ծափ ու էլի ծափ
ինձ հենց այս չափն է պակասում
մոնումենտալ չափը հենց այս
ճանճի լրջության ու սեւեռումի
որը սոսկ ժամանակի՛ խնդիր է
այնպես որ – սպասի~ր
սպասի՛ր
հ.գ. երազումս չգիտես ինչու
այցելում է ինձ Էյնշտեյնը
այլ ոչ թե դու
ալեհեր
չհարդարված
ինչպես չարաճճի Աստված ակնոցավոր
կլոր ոսպնյակների տակից
հանում
ինձ ցույց է տալիս լեզուն իր
ու ծիծաղում
Նվիրում եմ երկնաբնակ ընկերոջս` Վահանին