top of page
Երբ առակ ես պատմում ինձ
կամ ծիծաղում
քո ուրախ ատամներով
անհավասար
ես տեսնում եմ ծնունդը սուրբ ծաղրածուի
զուգահեռ մսուրի մեջ` բեմի վրա
ո՞վ ես դու – առաջին ծնած մա՞րդն ես
բլուրներից առա՞ջ ստեղծվեցիր
նստիր ու թող օծեմ ոտքերդ
թանկագին յուղով նարդոսների
ինձ կյանք տուր
ես խենթն եմ անապատի
ցնցվող ընկնավորը փրփրաբերան
(ավազ մազերիս մեջ ու կրծկալիս)
նախ փրկեա զիս խոսքովդ
իսկ հետո կնության առ
հեքիաթի աղջկա պես ոսկեծամիկ
խոսքս մյո՛ւս կյանքի մասին է – իհարկե
երբ վերջանա ասֆալտն այս գետնի վրա
այլապես այս կյանքն ի՞նչ –
վազքուղի
աղմկոտ չոր ընթացք օդանավի
որ ըստ ֆիզիկոս հորս
պիտի վերածվի արագության
թռիչքի համար
…դեպի այնտեղ
bottom of page